Ubiczowany

Ubiczowany,obdarty z szat,upadasz,Chryste.

Krzyż ciąży-każą go nieść cyrenejczykowi.

Korona z cierni wbita w Twe czoło...

Ty krwawisz,ocierasz Swą Twarz w chustę niewiasty

i idziesz ku Golgocie

umęczony poraniony poniżony.

Upadasz,podnosisz się-krok za krokiem

znaczony bólem,krwią i cierpieniem.

Ludzie szydzą-zamiast pomyśleć,zamiast żałować...

Olbrzymie gwoździe wbijane w Ciało,huk młota przenika ciszę.

Tabliczka wisi nad Tobą,Zbawco

-"To Król Żydowski"...Twoja główna wina???

-nagle ciemność,ostatni krzyk.

"Wybacz im,Boże-nie wiedzą,co czynią".

Oddajesz ducha,skłaniasz Swą głowę...

W osamotnieniu...

Ziemia się trzęsie,pęka zasłona,zmarli powstają...

-"wykonało się!"

przerażenie,panika wśród ludzi...

To za mnie przeszłeś te męki,Zbawco mój drogi.

Każdy krok,każde cierpienie-to mój grzech.

Gwoździe,korona-me winy.

Wybacz mi,Boże...Wybacz mi,Boże...

-zgrzeszyłam!tak bardzo...

Wydałam Cię jak Judasz

zaparłam się jak Piotr

szydziłam jak tłum gapiów

umyłam ręce jak Piłat...

Wybacz mi Boże,wybacz...

Przepraszam...

Tak bardzo żałuję...

Mój Boże...

(Małgorzata Nadzieja Masłowska)